Ανθρώπινα, φιλοσοφικά ερωτήματα
Θεοδωρής Τσιαμίτας
Τι σημασία έχουμε ως άτομα δίχως συνάνθρωπο? Πώς θα αποφάσιζες τι είσαι δίχως άλλους? Θα ήθελες να υπάρξεις κάπου με όλα τα αγαθά του κόσμου μα κανέναν να τα μοιραστείς? Καταλαβαίνεις την καταλυτική σημασία του άλλου? Νιώθεις ο άλλος του άλλου? Τι σημαίνει για σένα η ανθρωπιά? Τι αντιλαμβάνεσαι ως εαυτό? Θα ήσουν αν δεν είχες εγκέφαλο? Αν δεν υπάρχει κάτι στη σκέψη μας, υπάρχει για εμάς? Αν δεν υπάρχει στη σκέψη κανενός, υπάρχει? Για ποιόν? Υπάρχουν όρια στην σκέψη ή είναι απεριόριστη? Μπορεί να χωρέσει το όλον ή σταματάμε στα μέρη του? Ψάχνουμε πρώτα τους νευροδιαβιβαστές και τα κύτταρα για να ασχοληθούμε με τον άνθρωπο ή το αντίστροφο? Γιατί δεν λειτουργούμε ομοίως πρώτα με την Ανθρωπότητα και μετά με τις σχέσεις και τους ανθρώπους? Εφόσον αντιλαμβανόμαστε την έννοια της ολότητας γιατί την αγνοούμε? Γιατί επινοούμε το άτομό μας ως εαυτό και το ξεχωρίζουμε απο τους άλλους και κατά συνέπεια απο την Ανθρωπότητα? Σκέψου, είναι ανάγκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου